ต้นแบบการปรับปรุงอารามนักบวชพิศเพ่งรำพึงในสหรัฐ
ภายในกำแพงอารามอารามวัดแห่งพระแม่สายประคำในนิวยอร์ค นิวเจอร์ซีย์ของเรา,ไม้กางเขนธรรมดาๆเรียงเป็นแถว เพื่อปักตรงหลุมศพของซิสเตอร์ ที่สิ้นใจก่อนหน้านี้.  เป็นสัญลักษณ์ที่มีศักยภาพของการใช้ชีวิตในอาราม,ที่ผู้หญิงมาใช้ชีวิตในอาราม ตั้งใจที่จะไม่จากอารามจนตลอดชีวิต
          ซิสเตอร์คณะโดมินิกันอยู่ในสถานที่นี้เกือบ 100 ปีแล้ว  ค้ำจุนพระศาสนจักรทุกวัน ด้วยการสวดภาวนาและความจงรักภักดีของพวกเขา. และในขณะที่คณะนักบวชหลายแห่งกำลังเผชิญหน้ากับประชากรนักบวชสูงอายุที่เพิ่มจำนวนมากขึ้น
         10 ปีที่ผ่านมา อารามนี้ มีผู้สมัครเข้าคณะ 12 คน เจ็ดคนอยู่ได้ แต่ผู้สมัครใหม่ยังลังเลใจว่าเป็นกระแสเรียกของตนหรือไม่
‘ปัญหาที่ท้าทายความสุข '
      ผู้หญิงจะพิเคราะห์แยกแยกเกี่ยวกับการเข้าอารามว่าเป็นกระแสเรียกของพวกเขาหรือไม่  ซิสเตอร์คณะโดมินิกันพบว่ามี ปัญหาที่ท้าทายความสุข แต่อารามไม่มีที่พอสำหรับผู้หญิงเหล่านั้น.
     อารามแห่งนี้ใช้พื้นที่ใช้สอยเพียงเล็กน้อย  เดิมห้องส่วนตัวสำหรับซิสเตอร์ กลายเป็นห้องทำงานและสำนักงาน. จำนวนซิสเตอร์ที่สมัครใหม่ลดลง ทำให้พวกเขาจัดเป็นห้องสำหรับชุมชน. สำหรับแขกที่มาเยี่ยม  ที่เดิมอยู่ในห้องชั้นใต้ดินที่คับแคบ
                    ห้องที่ไม่มีหน้าต่างสูง10 ฟุตกว้าง10  ที่มีอุปกรณ์ออกกำลังกายไม่กี่ชิ้นของพวกเขา   และซึ่งซิสเตอร์ใช้เพื่อบำบัดร่างกายด้วย. ต้องใช้โรงอาหารสำหรับเป็นห้องพักสำหรับคนทำงาน. พร้อมด้วยห้องตรงข้ามกับหอประชุม ถัดจากหน้าต่างที่เปิดสู่วัดน้อย, แม้กิจกรรมต่างๆเป็นอุปสรรคต่อการภาวนาและการนมัสการพระเจ้า. จึงจำกัดพื้นที่เพื่อใส่ใจซิสเตอร์อาวุโส เพราะไม่มีลิฟท์หรือการเข้าถึงซิสเตอร์ที่พิการ
         แม้ว่าซิสเตอร์ผลิตสบู่  ครีมประเทืองผิวและผลิตภัณฑ์อื่น เพื่อลดค่าใช้จ่าย   แต่ธุรกิจกลับเติบโตจนวางผลิตภัณฑ์เต็มห้อง  ไม่มีที่เหลือสำหรับร้านของที่ระลึก  ดังนั้น จึงกองสุมบนหิ้งและในตะแกรงใส่สินค้าตรงทางเข้าวัดน้อย
ห้องคับแคบ

(บรรยายภาพ - ขณะที่ซิสเตอร์คณะโดมินิกันร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณและพิธีนมัสการศีลมหาสนิท ที่อารามแห่งพระแม่สายประคำในนิวยอร์ค (Monastery of Our Lady of the Rosary in Summit, N.J. ร่วมกันสวดภาวนาวันละ 7 ครั้ง) -Courtesy photo

              (บรรยายภาพ-ซิสเตอร์โดมินิกันทำให้สบู่ ครีมทาผิว และอื่นๆเป็นที่นิยม  และพวกเขาจำหน่ายทางออนไลน์และที่อารามของพวกเขา)
            ปัญหาที่สำคัญในประวัติศาสตร์. ซิสเตอร์ 15 คน ที่มีคุณแม่มารี  อีเมลดา  โกธิเอ สถาปนาอารามแม่พระที่ยอดเขา ในปี 1919. แต่ในไม่ช้า พวกเขาเริ่มเติบโตกว่าจุดดั้งเดิมของพวกเขามาก
                   หลังจากซิสเตอร์มาถึงยอดเขา พวกผู้หญิงเริ่มจาริกไปพื้นที่อันทรงเกียรติแห่งวัดแห่งสายประคำ. ในปี 1930 มีผู้จาริกแสวงบุญเพิ่มเป็นเรือนพันเพื่อสวดภาวนาที่ถ้ำที่มีหินนำไปก่อสร้างอาราม

         ซิสเตอร์เริ่มวางแผนสร้างอารามและวัดน้อยใหม่ในปี 1925, แต่ความกดดันชลอการก่อสร้างถึง 10 ปี. เมื่อพวกเขาเริ่มอีก พระสังฆราชกล่าวว่า พวกเขาต้องสร้างบนรอยเท้าเดิมของผู้ก่อตั้ง. การถวายวัดน้อยที่ใหญ่ขึ้นอย่างไม่สู้เต็มใจ  พวกเขาเลือกที่จะสร้างห้องพักให้เล็กลง. วันนี้  ห้องพักเหล่านี้อยู่รายล้อมข้างนอกวัดน้อย 2 ชั้น เหนือพื้นดินและใต้ดิน.  เหมาะสมไม่ใช่น้อย
พันธกิจแห่งชีวิตที่ถวายแด่พระเจ้า
                 ซิสเตอร์ มารีย์ แคธรีน  เปอรี่ นวกจารย์ของอาราม มีส่วนในการเติบโตของซิสเตอร์ไปสู่พระหรรษทาน และข้อเท็จจริงที่ว่า “ (เรา) รู้ว่า เราเป็นใครและมีจิตสำนึกแห่งเอกลักษณ์ของเรา”.
        "เราช่วยให้ผู้หญิงตอบสนอง เพื่อให้พวกเขาเรียนรู้ว่า นี่คือสิ่งที่พวกเขาได้รับเลือกมาเพื่ออะไร” เธอกล่าวว่า “ถ้าเขาต้องการสวดภาวนาตลอดวัน  นั่นก็เพียงพอแล้ว. เราได้รับเรียกให้หล่อเลี้ยงและนำวิญญาณไปสู่พระคริสตเจ้า. เป็นชีวิตที่คุณได้รับเรียกว่า เป็นหลักในการรักษาและนำจิตวิญญาณไปสู่พระเยซูคริสตเจ้า. เป็นชีวิตที่เรียกคุณออกจากตัวเองต่อหน้าคนอื่น ๆ . "
             อารามเป็นสถานที่สำคัญ เต็มไปด้วยซิสเตอร์เยาว์วัยที่มีจิตตารมณ์  ร่าเริง. พวกเขากำลังดึงดูดนวก (ผู้ฝึกบวช) ให้เป็นนักบวชแบบพิศเพ่งรำพึง และเป็นรูปแบบชีวิตหนึ่งของรูปแบบท้าทายมากที่สุด
             ซิสเตอร์มารี-แคธเธอรีนให้ข้อสังเกตว่า "มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพระพรพิเศษของคณะโดมินิกันที่ตอบสนองต่อสิ่งที่คนหนุ่มสาวกำลังมองหาในปัจจุบันนี้"
         "เรามีอีกบทบาทหนึ่ง ในการเทศน์สอนและช่วยมนุษย์ให้รอด  อย่างไรก็ตาม เราดำเนินชีวิตอารามอย่างเต็มที่ ...นักบุญโดมินิคทราบว่า คณะปฏิบัติได้สองอย่าง”
               "เรามีบทบาทในการเทศน์อย่างศักดิ์สิทธิ์ด้วยการยืนเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า เพื่อสวดอ้อนวอน ทำพันธกิจการเทศน์สอนและเพื่อความช่วยวิญญาณให้รอด” "เพื่อที่จะเป็นซิสเตอร์โดมินิกันคือ มีความกระหายที่จะงานแพร่ธรรม นั่นคือ ต้องการเทศน์สอนพระวรสาร,และคุณรู้จักพระเจ้าองค์นั้น ไม่ได้เรียกร้องให้ท่านปฏิบัติด้วยตนเอง แต่อาศัยการสวดภาวนา. เป็นการกระทำ 2 อย่างที่เอื้อต่อกัน”
 ภารกิจของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญหนึ่งและมักจะเข้าใจผิด. Miryam Boneski  น้องสาวของจูดิธ พันธกิจของพวกเขามีชีวิตชีวาและมักถูกเข้าใจผิด. ซิสเตอร์ยูดิธ  มีร์ยัพ  บอเนสกี้ แก้ไขความคิดผิดๆเกี่ยวกับชีวิตในอาราม
            เธอกล่าว "มันไม่ใช่เพียง  “ฉันกับพระเยซูเจ้า 'เท่านั้น  "แต่ฉันสามารถชวนให้คิดว่า ฉันอยากเข้าอาราม เพราะฉันต้องการที่จะสวดภาวนาตลอดเวลา. คุณสามารถทำสิ่งนั้นได้ทุกที่.  นี่คือการเรียกให้สละชีวิตของคุณเพื่อผู้อื่น. "
          พวกเขาทำเช่นนี้ได้ โดยอาศัยการสวดภาวนา วันละ 7 ครั้ง และได้ร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณและพิธีนมัสการศีล – ตามตารางเวลาตั้งแต่ตื่นนอน ตีห้า สวดภาวนาไม่หยุด จนกระทั่งทำวัตรดึกเวลา 21.30 น. 
          มีซิสเตอร์ทำงานนอกอาราม 2 ท่าน ขณะที่ซิสเตอร์ที่เหลือยังอยู่ในอารามยกเว้นกรณีฉุกเฉินจึงออกนอกอาราม เช่น ไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาล
การขยายพื้นที่ให้กว้างขึ้น
            มีการแบ่งพื้นที่ 5,500 ฟุต สำหรับหญิงมากขึ้นเพื่อต้อนรับผู้ที่วิเคราะห์แยกแยะกระแสเรียกว่าจะเป็นนักบวชแบบพิศเพ่งรำพึงได้หรือไม่  และคอยเปิดประตูต้อนรับแขกอื่นๆ
          ทั้งพระศาสนจักรและคณะกำลังบอกเราว่า วิธีที่เราร่วมประกาศพระวรสารครั้งใหม่ ด้วยการอยู่ที่นี่(ในอารามเท่านั้น)  และทำให้ชีวิตของเราพร้อมที่จะไปสัมผัสผู้คน –ให้พื้นที่สำหรับคนที่มาและต้องการอยู่กับพระเจ้า”
Thomas L. McDonald is a catechist in the Diocese of Trenton, New Jersey. He blogs at the Patheos Catholic Channel under www.godandthemachine.com.
แผนสำหรับการขยายงาน
     ซิสเตอร์ต้องการสร้างสิ่งก่อสร้าง 5500 ตารางฟุต สำหรับอารามของพวกเขา และพวกเขาต้องการเงิน 4 ล้านบาทเพื่อทำให้สำเร็จตามแผน  พวกเขาวางแผนที่จะขยายอารามเป็นหัองพัก 3 ห้องสำหรับผู้หญิงที่กำลังพิเคราะห์แยกแยะกระแสเรียกของตน และห้องรับประทานอาหาร ห้องรับแขก และเครื่องอำนวยความสะดวกอื่นๆ
       พวกเขาจะเพิ่มห้องรับแขกและร้านจำหน่ายของที่ระลึก ห้องทำงานและสำนักงานด้วย. ทั้งหมดต้องเข้ากับโครงสร้างที่มีอยู่ กับวัดน้อย. สิ่งนี้มีพื้นที่ว่างสำหรับซิสเตอร์ที่จะใช้การได้. ยังมีห้องพักสำหรับแขกที่มาเยี่ยม รวมทั้งครอบครัวของซิสเตอร์ และผู้มารับการฟื้นฟูจิตใจ.
ร้านขายของออนไลน์
นักบวชหญิงจำหน่ายผลิตภัณฑ์ผ่านร้านขายของออนไลน์เรียกว่า “ร้านอาราม”
ข้อความจากเว็บไซท์ของพวกเขา
 ซิสเตอร์ของเราใส่ใจบรรจุสบู่ที่ทำด้วยมือของอาราม มักจะใช้สวนผสมที่มีคุณภาพสูงสุด. เหนือสิ่งอื่นใด เพราะซิสเตอร์ของเราทำสบู่และบรรจุทีละห่อด้วยคำภาวนา”. เพื่อที่จะซื้อหรือเพื่อเห็นผลิตภัณฑ์ของพวกเขา เชิญชมร้านขายของทางเว็บไซท์ของพวกเขา
เชิญบริจาคที่ www.summitdominicans.org