ชีวประวัติของสมเด็จพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2
นครรัฐวาติกัน , 26 เมษายน 2014 ( VIS )

        คาโรล โจเซฟ วอยติวา (Karol Jozef Wojtyla) ได้รับตำแหน่งพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2  ตั้งแต่เดือนตุลาคม 1978 จากการเลือกตั้งพระสันตะปาปา. พระองค์ทรงถือกำเนิดที่เมืองวาโดวิเช ประเทศโปแลนด์  ห่างจากเมืองคราคูฟ 50 กิโลเมตร
      พระองค์ทรงเป็นบุตรคนสุดท้องของครอบครัวที่มีบุตรธิดา 3 คน บิดาชื่อคาโรล วอยติวา และมารดาชื่อเอ็มมีเลีย แคกโซรอฟสก้า วอยติวา.
มารดาเสียชีวิตในปี 1929. เอ็ดมุนด์พี่ชายคนโต ประกอบอาชีพแพทย์ได้สิ้นใจเมื่อปี 1932 และบิดาซึ่งเป็นทหารนอกราชการได้สิ้นใจในปี 1941  ส่วนออลก้าพี่สาวสิ้นใจก่อนที่พระองค์ประสูติเสียอีก
      
              พระองค์ทรงรับศีลล้างบาปเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 1920 ในวัด
วาโดวิเช โดยคุณพ่อฟรานซิสเซ็ค ซ๊าค  ท่านได้รับอนุญาตให้รับศีลมหาสนิทครั้งแรกตอนที่ท่านมีอายุ 9 ปี และรับศีลกำลังเมื่อพระองค์อายุ  18 ปี. พระองค์รับการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมมาร์ซิน ในวาโดวิเช ทรงสมัครเรียนที่คณะศิลปการละครมหาวิทยาลัยจาจีโลเนียนในเมืองคราคูฟในปี   1938       
       กองกำลังนาซีจากประเทศเยอรมันนีเข้ายึดและปิดมหาวิทยาลัยในปี 1939 และหนุ่มคาโรลต้องทำงานในเหมือง (1940-1944 ) และในโรงงานโซลเวเพื่อหาเลี้ยงชีพของพระองค์ และเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเนรเทศไปยัง ประเทศเยอรมนี
     
       ในปี 1942  พระองค์ตระหนักถึงกระแสเรียกการเป็นพระสงฆ์ของพระองค์, พระองค์จึงทรงรับการอบรมหลักสูตรเพื่อเตรียมตัวเป็นพระสงฆ์ในสำนักพระสังฆราชแห่งเมืองคราคูฟอย่างลับๆ, พระคาร์ดินัล สเตฟาน ซาปีเอฮาอัครสังฆราชแห่งคราคูฟได้สอนสามเณรด้วยตนเอง. ในเวลาเดียวกัน พระองค์ทรงเป็นผู้บุกเบิกของโรงละคร " Rhapsodic Theatre" อย่างลับๆ
       หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง พระองค์ยังคงศึกษาในสามเณราลัยใหญ่แห่งคราคูฟ, ซึ่งเปิดสอนอีกครั้งหนึ่ง และในคณะเทววิทยาแห่งมหาวิทยาลัย จาจีโลเนียน. พระองค์ได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์โดยพระคาร์ดินัลซาปีเอฮาในคราคูฟเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 1946

       หลังจากนั้นไม่นาน พระคาร์ดินัลซาปีเอฮาส่งพระองค์ ไปยังกรุงโรมที่พระองค์ดำเนินชีวิตภายใต้การชี้แนะของคุณพ่อการริดู-ลากรองจ์พระสงฆ์ชาวฝรั่งเศสคณะโดมินิกัน, พระองค์ทรงสำเร็จปริญญาเอกด้านเทววิทยาใน ปี 1948 วิทยานิพนธ์ในเรื่องปัญหาความเชื่อในผลงานของนักบุญยวงแห่งไม้กางเขน (Doctrina de fide apud Sanctum Ioannem a Cruce) .ในเวลาเดียวกัน  ในช่วงวันอาทิตย์.  พระองค์ทรงทำงานอภิบาลในหมู่ผู้อพยพชาวโปแลนด์ ชาวฝรั่งเศสชาวเบลเยียม และชาวฮอลแลนด์
          ในปี 1948 พระองค์ทรงกลับไปโปแลนด์ และทรงรับผิดชอบงานอภิบาลวัดในชนบท เวลาเดียวกัน รับหน้าที่จิตตาธิการของนักศึกษามหาวิทยาลัย. ช่วงนี้จนถึง 1951 เมื่อพระองค์ศึกษาวิชาปรัชญาและวิชาเทววิทยาอีกครั้ง. ในปี 1953 พระองค์ ทรงสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ "การประเมินความเป็นไปได้ของการวางพื้นฐานระบบจริยธรรมคาทอลิกของแม็กซ์ เชลเลอร์" ณ สามเณราลัยใหญ่แห่งคราคูฟและคณะเทววิทยาแห่งลูบริน
      
       วันที่ 4 กรกฏาคม ปี 1958 พระองค์ได้รับแต่งตั้งเป็นสังฆราชผู้ช่วยแห่งคราคูฟโดยพระสันตะปาปาปิโอที่ 12, โดยเข้าพิธีอภิเษกพระสังฆราชในวันที่12 กันยายน 1958 ในอาสนวิหารวาแวล โดยพระอัครสังฆราชยูเจนีอุสบาซีอาค
    
       วันที่ 13 มกราคม 1964 พระองค์ได้รับแต่งตั้งเป็นอัครสังฆราชแห่งคราคูฟ โดยสมเด็จพระสันตะปาปา เปาโลที่6 และพระองค์ทรงได้รับแต่งตั้งเป็นพระคาร์ดินัลเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน                   นอกจากนี้พระองค์เข้าร่วมการประชุมสภาสังคายนาวาติกันครั้งที่สอง (1962-1965) พระองค์สร้างผลงานการปฏิรูปพระศาสนจักรคือสังฆธรรมนูญพระศาสนจักรในโลกสมัยใหม่( Gaudium et Spes).พระคาร์ดินัลวอยติวามีส่วนร่วมในการประชุมต่างๆของสมัชชาพระสังฆราชด้วย
      บรรดาพระคาร์ดินัลได้เลือกพระองค์เป็นพระสันตะปาปาในการประชุมลับของพระคาร์ดินัลเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 1978, และพระองค์ ใช้พระนาม ยอห์น ปอลที่ 2.
      วันที่ 22 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ มีการแต่งตั้งผู้สืบตำแหน่งจากนักบุญเปโตรองค์ที่ 263 จากนั้น พระองค์ทรงอยู่สมณสมัยยาวที่สุดของพระศาสนจักรยาวนาน เกือบ 27 ปี

             พระองค์ทรงขับเคลื่อนงานอภิบาลเพื่อพระศาสนจักรทั้งหมดด้วยความรู้สึกเปิดกว้างและเมตตารัก เพื่อกระทำพันธกิจของพระสันตะปาปาด้วยจิตวิญญาณของธรรมทูตอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ในการอุทิศพระพลังของพระองค์ทั้งหมดทีเดียว. พระองค์เสด็จเยือนประเทศต่างๆ นอกประเทศอิตาลี 104 ครั้ง และ เมืองต่างๆภายในอิตาลี.146 ครั้ง ขณะที่พระองค์ทรงเป็นพระสังฆราชแห่งกรุงโรม พระองค์เสด็จเยืยม 317 วัดของกรุงโรม
        พระองค์ทรงจัดการประชุมมากกว่าพระสันตะปาปาองค์ก่อน ๆ  กับประชากรของพระเจ้าและผู้นำของประเทศ. ผู้แสวงบุญมากกว่า 17,600,000 คนเข้าเฝ้าพระองค์ที่จัดขึ้นทุกวันพุธ (มากกว่า 1,160
 ครั้ง ) ไม่นับผู้เข้าเฝ้าพิเศษอื่นๆและผู้ร่วมพิธีทางศาสนา  (ผู้แสวงบุญ มากกว่า 8 ล้านระหว่างปีปีติมหาการุญในปี  2000 เพียงปีเดียว ) และสัตบุรุษหลายล้าน ที่พระองค์ได้พบปะระหว่างการเสด็จเยือนในอิตาลีและทั่วโลก. ยังมีผู้นำประเทศที่พระองค์ทรงพบอย่างเป็นทางการ 38 ท่าน ,ผู้เข้าเฝ้า 738 ท่านและการประชุมกับประมุขแห่งรัฐต่างๆ,  246 ครั้ง และการประชุมร่วมกับนายกรัฐมนตรี
      
     ความรักของพระองค์ที่ทรงมีต่อเยาวชนที่ทรงจัดวันเยาวชนโลก 19 ครั้งในสมณสมัยของพระองค์ ที่นำเยาวชนจากทั่วโลกมารวมกัน.  ในขณะเดียวกัน ทรงใส่พระทัยครอบครัว ได้ทรงจัดการประชุมครอบครัวโลก ซึ่งทรงเริ่มในปี 1994
         พระองค์ทรงประสบความสำเร็จในการเสวนากับชาวยิวและกับตัวแทนของศาสนาต่างๆ ซึ่งหลายครั้ง พระองค์ได้รับเชิญไปประชุมอธิษฐานกับพวกเขา เพื่อสันติภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในอัสซีซี

 ภายใต้การชี้นำของพระองค์  พระศาสนจักรได้เตรียมเข้าสู่สหัสวรรษที่สามและการเฉลิมฉลองปีปีติมหาการุญ 2000 ตามคำแนะนำที่ให้ไว้ในพระโอวาท “สู่สหัสวรรษที่สาม” ( Apostolic Letter Tertio Millenni). แล้วพระศาสนจักรเข้าสู่ยุคใหม่ ก็ได้รับพระราชวินิจฉัยของพระองค์ใน “เริ่มต้นสหัสวรรษใหม่” (Millennio ineunte) ซึ่งพระองค์แสดงให้สัตบุรุษเห็นเส้นทางในอนาคต
       พระองค์ทรงผลักดันเรื่องการแต่งตั้งบุญราศีและนักบุญอย่างพิเศษ เพื่อมุ่งเน้นตัวอย่างนับไม่ถ้วนของความศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเป็นแรงจูงใจสำหรับผู้คนในสมัยของเรา. พิธีแต่งตั้งบุญราศี 147 ครั้งระหว่างพิธีประกาศบุญราศี 1,338 ท่าน และพิธีประกาศแต่งตั้งนักบุญ 51 ครั้งเพื่อแต่งตั้งนักบุญ 482 องค์.  พระองค์ทรงแต่งตั้งนักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซูให้เป็นนักปราชญ์ของพระศาสนจักร.
        พระองค์ทรงพิจารณาเพิ่มจำนวนพระคาร์ดินัล ทรงแต่งตั้ง
พระคาร์ดินัล 231 องค์ (รักษาการณ์ 1 องค์ ) ใน 9 องค์ประชุมพระคาร์ดินัล. นอกจากนี้ พระองค์ทรงเรียกประชุมพระคาร์ดินัลเต็มรูปแบบ 6 ครั้ง

     พระองค์ทรงจัดประชุมสมัชชาพระสังฆราช 15 ครั้ง - สมัยสามัญ 6 ครั้ง( 1980 , 1983 , 1987 , 1990 , 1994 และ 2001), สมัยวิสามัญ (1985 ) และการประชุมพิเศษ 8 ครั้ง ( 1980,1991 , 1994 , 1995 , 1997 , 1998 ( 2) และ1999)
        เอกสารที่สำคัญที่สุดของพระองค์ ได้แก่พระสมณสาส์นสากล 14 ฉบับ, พระสมณสาส์นเตือนใจ  15 ฉบับ, สังฆธรรมนูญ 11 ฉบับ,พระโอวาท 45 ฉบับ
           พระองค์ทรงประกาศใช้หนังสือคำสอนของพระศาสนจักรคาทอลิกตามความเข้าใจของธรรมประเพณี ที่ตีความอย่างมีสิทธิอำนาจตามเอกสารการประชุมสภาสังคายนาวาติกันที่ 2.  นอกจากนี้ พระองค์ปฏิรูปกฎหมายของทั้งพระศาสนจักรตะวันออกและศาสนจักรตะวันตก,ที่สร้างสถาบันใหม่ๆและจัดระเบียบองค์กรของโรมันคูเรีย(คณะผู้บริหารสูงสุด)

        ในขณะที่ทรงศึกษาระดับปริญญาเอก ทรงประพันธ์หนังสือ 5 เล่มของพระองค์เองชื่อ “ข้ามผ่านธรณีประตูแห่งความหวัง”  (Crossing the Threshold of Hope ตุลาคม 1994), "พระพรและธรรมล้ำลึก ในวันครบรอบที่ห้าสิบของการบวชเป็นพระสงฆ์" (Gift and Mystery, on the fiftieth anniversary of my ordination as priest พฤศจิกายน 1996 ), "อ้อมกอดนวกาล" บทรำพึงเชิงกวีนิพนธ์ (Roman Triptych มีนาคม 2003) "จงลุกขึ้น ไปกันเถิด" (Arise, Let us Be Going พฤษภาคม 2004) และ "ความทรงจำและอัตลักษณ์”(กุมภาพันธ์2005)

       อาศัยแสงสว่างแห่งพระเยซูคริสต์ผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ ในวันที่ 2 เมษายน 2005 เวลา 9.37 น. ขณะที่วันเสาร์กำลังจะมาถึง และวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าเริ่มแล้ว อัฐมวารปัสกาและวันอาทิตย์พระเมตตา,พระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2 นายชุมพาที่รักของพระศาสนจักร ทรงจากโลกนี้เพื่อไปเข้าเฝ้าพระบิดาเจ้า.

       เย็นวันที่ 8 เมษายน  2005  วันปลงพระศพของพระสันตะปาปาองค์ก่อน ผู้แสวงบุญมากกว่า 3 ล้านคนเดินทางมากรุงโรงเพื่อถวายความเคารพพระศพของพระสันตะปาปา. บางคนเข้าคิวนานกว่า 24 ชั่วโมงเพื่อเข้าถึงมหาวิหารนักบุญเปโตร
      วันที่ 28 เมษายน พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงประกาศว่า เวลา 5 ปีที่รอคอยก่อนเริ่มพิธีแต่งตั้งพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2 เป็นนักบุญอย่างเป็นทางการ โดยพระคาร์ดินัล กามิลโล รูอีนี อุปสังฆราชของสังฆมณฑลโรม เริ่มพิธี ในวันที่ 28 มิถุนายน 2005
         พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงแต่งตั้งพระองค์เป็นบุญราศี เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2011 ในบทเทศน์ มีว่า “วันนี้ เรามองดูสมเด็จพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2 ที่รัก  อาศัยแสงฝ่ายจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยมแห่งพระคริสตเจ้าผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ. วันนี้ เพิ่มพระนามของพระองค์เป็นผู้ที่ได้รับการประกาศเป็นนักบุญและบุญราศี ระหว่างพระสมณสมัย 27 ปี ด้วยเหตุนี้ ขอเน้นย้ำกระแสเรียกทั่วโลกให้เข้าสู่ชีวิตคริสตชนที่สูงส่งและสู่ความศักดิ์สิทธิ์ ที่สังฆธรรมนูญ “แสงสว่างส่องโลก (Lumen Gentium) สอนไว้”
      "ในเอกสารของพระองค์ บุญราศีใหม่ทรงลิขิตว่า: “เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 1978 ที่ประชุมของคณะพระคาร์ดินัลเลือกพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่สอง ประมุขแห่งโปแลนด์,พระคาร์ดินัล สเตฟาน วีชีนสกี พูดกับข้าพเจ้าว่า: “พันธกิจของสมเด็จพระสันตะปาปาองค์ใหม่ คือการนำพระศาสนจักรไปสู่สหัสวรรษที่สาม " และพระสันตะปาปาตรัส เพิ่มว่า : 'ข้าพเจ้าปรารถนาอีกครั้ง เพื่อแสดงความกตัญญูของข้าพเจ้าต่อพระจิตเจ้า เพื่อพระพรยิ่งใหญ่ของการประชุมสังคายนาวาติกันที่สอง พร้อมกับพระศาสนจักรทั้งมวล – และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพระสังฆราชทั้งมวล-  ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณพระองค์.ข้าพเจ้ามั่นใจว่า  เป็นเวลานาน จะ ทำให้คนรุ่นใหม่ ดึงทรัพย์ที่สภาสังคายนาแห่งศตวรรษที่ 20 นี้ได้ทุ่มเทให้เรา.  ในฐานะที่เป็นพระสังฆราชที่ร่วมในสภาสังคายนาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย,ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะมอบมรดกที่ดีนี้เพื่อทุกคนได้รับเรียกไปสู่อนาคต ที่จะนำไปสู่การปฏิบัติ. สำหรับข้าพเจ้า,ข้าพเจ้าขอขอบคุณพระชุมพาองค์นิรันดร์ ที่ช่วยให้ข้าพเจ้ารับใช้สิ่งนี้ในสมณสมัยของข้าพเจ้า”. และ “สาเหตุ” นี้คืออะไรเล่า เป็นสาเหตุเดียวกันที่พระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2 ทรงเสนอระหว่างพิธีมิสซาแรกในมหาจตุรัสนักบุญเปโตรในถ้อยคำที่ลืมไม่ได้ว่า “อย่ากลัว” จงเปิดประตูสู่พระคริสตเจ้า” พระสันตะปาปาที่ได้รับเลือกใหม่ทรงขอทุกคน พระองค์คือบุคคลแรกที่ทรงกระทำ ในระบบสังคม วัฒนธรรม การเมืองและเศรษฐกิจที่พระองค์ได้ทรงเปิดสู่พระคริสตเจ้า,หันกลับไปด้วยพลังแห่งไตตัน – พลังที่พระเจ้าประทานแก่พระองค์ - กระแสที่ปรากฏอย่างไม่หันกลับ. อาศัยการเป็นพยานแห่งความเชื่อ,ความรัก และความกล้าหาญเยี่ยงอัครสาวก รวมกับพระพรพิเศษแบบมนุษย์,บุตรที่เป็นแบบอย่างแห่งโปแลนด์ช่วยให้สัตบุรุษทั่วโลกไม่ให้กลัวที่จะได้รับเรียกว่าคริสตชน,เพื่อเป็นของพระศาสนจักรและเพื่อที่จะพูดถึงพระวรสาร.
       สรุปได้ว่า พระองค์ทรงช่วยเราไม่ต้องกลัวความจริง เพราะความจริงเป็นหลักประกันแห่งเสรีภาพ. เราจะนำไปพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำมากขึ้น : พระองค์ให้เราเข้มแข็งที่จะเชื่อในพระเยซูคริสต์เพราะคริสตเจ้าทรงเป็นองค์ผู้ไถ่กู้ของมนุษย์ (Hominis Redemptor), นี่คือหัวเรื่องของสมณสาส์นสากลฉบับแรกของพระองค์และเป็นเชือกที่ถักทอตลอดงานประพันธ์อื่นๆทั้งหมด”

            "เมื่อคาโรลขึ้นสู่บัลลังก์ของนักบุญเปโตร พระองค์ประทานความเข้าใจที่ลึกซึ้งระหว่างแนวคิดมาร์กซิสและศาสนาคริสต์ในเรื่องวิสัยทัศน์ของมนุษย์. นี่คือสารของพระองค์ที่ว่า มนุษย์เป็นหนทางของพระศาสนจักร และพระคริสตเจ้าทรงเป็นหนทางของมนุษย์. พร้อมกับสารนี้ ซึ่งเป็นมรดกที่ดีของสภาสังคายนาวาติกันที่ 2 และ'ผู้ถือหางเสือเรือ”,ผู้รับใช้ของพระสันตะปาปาเปาโลที่ 6 ,พระสันตะปาปา จอห์น ปอลที่ 2 ทรงนำประชากรของพระเจ้าข้ามธรณีประตูของสหัสวรรษที่สาม ซึ่งต้องขอบพระคุณพระคริสตเจ้า พระองค์สามารถที่จะเรียกว่า “ธรณีประตูแห่งความหวัง'. ตลอดการเดินทางที่ยาวนานของการเตรียมการเฉลิมฉลองปีปีติมหาการุญ ที่พระองค์ทรงกำกับศาสนาคริสต์อีกครั้งเพื่ออนาคต, อนาคตของพระเจ้า ซึ่งอยู่โพ้นประวัติศาสตร์, ขณะที่ยังเรียกคืนสำหรับศาสนาคริสต์ ที่เป็นแรงกระตุ้นของความหวัง  ซึ่งกวัดแกว่งต่อหน้าแนวคิดมาร์กซิสและอุดมการเรื่องความก้าวหน้า.
        พระองค์ทรงฟื้นฟูโฉมหน้าที่แท้จริงว่าเป็นศาสนาแห่งความหวัง ที่จะนำมาดำเนินชีวิตในประวัติศาสตร์ในจิตตารมณ์แห่ง “การเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า”,ในความมีอยู่ส่วนบุคคลและส่วนรวม ที่มุ่งสู่พระคริสตเจ้า, ซึ่งเป็นอภิบูรณ์ของมนุษยชาติและเติมเต็มการรอคอยความยุติธรรมและสันติภาพทั้งหมดของเรา